آیا سلولز یک پلیمر طبیعی است یا مصنوعی؟

سلولزیک پلیمر طبیعی، جزء ضروری دیواره سلولی گیاهان است. این یکی از فراوان ترین ترکیبات آلی روی زمین است و به عنوان یک ماده ساختاری در پادشاهی گیاهان عمل می کند. وقتی به سلولز فکر می کنیم، اغلب آن را با وجود آن در چوب، پنبه، کاغذ و دیگر مواد مشتق شده از گیاهان مرتبط می کنیم.

ساختار سلولز متشکل از زنجیره های بلند مولکول های گلوکز است که از طریق پیوندهای بتا-1،4-گلیکوزیدی به هم متصل شده اند. این زنجیره‌ها به گونه‌ای چیده شده‌اند که به آن‌ها اجازه می‌دهد ساختارهای فیبری و قوی را تشکیل دهند. آرایش منحصربه‌فرد این زنجیره‌ها به سلولز خواص مکانیکی قابل‌توجهی می‌دهد و آن را به یک جزء کلیدی در پشتیبانی ساختاری گیاهان تبدیل می‌کند.

فرآیند سنتز سلولز در گیاهان شامل آنزیم سلولز سنتاز است که مولکول‌های گلوکز را به زنجیره‌های بلند پلیمریزه می‌کند و آنها را به دیواره سلولی اکسترود می‌کند. این فرآیند در انواع مختلف سلول های گیاهی رخ می دهد و به استحکام و استحکام بافت های گیاهی کمک می کند.

سلولز به دلیل فراوانی و خواص منحصر به فرد خود، کاربردهای بی شماری فراتر از نقش خود در زیست شناسی گیاهی یافته است. صنایع از سلولز برای تولید کاغذ، منسوجات (مانند پنبه) و انواع خاصی از سوخت های زیستی استفاده می کنند. علاوه بر این، مشتقات سلولز مانند استات سلولز و اترهای سلولز در طیف گسترده ای از محصولات، از جمله داروها، افزودنی های غذایی، و پوشش ها استفاده می شوند.

در حالی کهسلولزخود یک پلیمر طبیعی است، انسان فرآیندهایی را برای اصلاح و استفاده از آن به طرق مختلف توسعه داده است. برای مثال، درمان‌های شیمیایی می‌توانند خواص آن را تغییر دهند تا برای کاربردهای خاص مناسب‌تر شوند. با این حال، حتی در اشکال اصلاح شده، سلولز منشاء طبیعی اساسی خود را حفظ می کند و آن را به یک ماده همه کاره و ارزشمند در هر دو زمینه طبیعی و مهندسی تبدیل می کند.