هیدروکسی پروپیل متیل سلولز چه حلالی است؟

1. خواص اساسی هیدروکسی پروپیل متیل سلولز

هیدروکسی پروپیل متیل سلولز از متیلاسیون و هیدروکسی پروپیلاسیون سلولز به دست می آید. سلولز خود یک پلی ساکارید طبیعی با مولکولی بالا است که در دیواره سلولی گیاهان وجود دارد. ساختار شیمیایی HPMC عمدتاً از واحدهای گلوکز تشکیل شده است که مولکول های زنجیره بلندی هستند که توسط پیوندهای گلیکوزیدی β-1،4 به هم متصل شده اند. در این ساختار مولکولی، برخی از گروه های هیدروکسیل با متیل (-OCH3) و هیدروکسی پروپیل (-C3H7OH) جایگزین می شوند و به آن حلالیت خوب و سایر خواص فیزیکی و شیمیایی می دهند.

حلالیت HPMC تحت تأثیر ساختار مولکولی است و معمولاً دارای ویژگی های زیر است:

حلالیت در آب: HPMC می تواند یک محلول چسبناک در آب تشکیل دهد و به سرعت حل می شود. حلالیت آن ارتباط نزدیکی با دمای آب و وزن مولکولی HPMC دارد.

ویسکوزیته بالا: در غلظت معین، محلول HPMC ویسکوزیته بالاتری را به خصوص در وزن مولکولی بالا و غلظت بالا نشان می دهد.

پایداری حرارتی: HPMC پایداری خوبی در محدوده دماهای معینی دارد و به راحتی تجزیه نمی شود، بنابراین مزایای خاصی در فرآیند پردازش حرارتی دارد.

2. حلالیت HPMC

HPMC یک ماده محلول در آب است، اما توسط همه حلال ها حل نمی شود. رفتار انحلال آن به قطبیت حلال و برهمکنش بین مولکول های حلال و مولکول های HPMC مربوط می شود.

آب: HPMC را می توان در آب حل کرد. آب رایج ترین حلال آن است و در طول فرآیند انحلال، مولکول های AnxinCel®HPMC با مولکول های آب پیوندهای هیدروژنی تشکیل می دهند تا انحلال حاصل شود. درجه انحلال تحت تأثیر عواملی مانند وزن مولکولی HPMC، درجه متیلاسیون و هیدروکسی پروپیلاسیون، دما و مقدار pH آب است. معمولاً حلالیت HPMC در یک محیط pH خنثی بهترین است.

حلال های آلی: HPMC تقریباً در اکثر حلال های آلی مانند الکل ها، اترها و هیدروکربن ها نامحلول است. این به این دلیل است که ساختار مولکولی آن شامل گروه های هیدروکسیل آبدوست و گروه های متیل و هیدروکسی پروپیل چربی دوست است. اگرچه میل ترکیبی قوی با آب دارد، اما سازگاری ضعیفی با اکثر حلال های آلی دارد.

حلالیت در آب گرم: در آب گرم (معمولاً 40 درجه سانتیگراد تا 70 درجه سانتیگراد)، HPMC به سرعت حل می شود و محلول محلول ویسکوزیته بالایی از خود نشان می دهد. با افزایش بیشتر دما، سرعت انحلال و حلالیت افزایش می یابد، اما در دماهای بسیار بالا، ویسکوزیته محلول ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد.