پودر پلیمری قابل پخش مجدد از سری افزودنی های ملات مخلوط خشک

در محیط واقعی بازار، انواع پودرهای لاتکس را می توان خیره کننده توصیف کرد. در نتیجه، اگر کاربر تکنسین های حرفه ای یا تجهیزات تست خود را نداشته باشد، تنها می تواند توسط بسیاری از بازرگانان بی پروا در بازار فریب بخورد. در حال حاضر برخی از روش های به اصطلاح تشخیص در اینترنت در گردش هستند، مانند: مشاهده کدورت محلول محلول و حالت تشکیل فیلم. این روش‌ها فقط شناختی از سطح هستند و نمی‌توانند پشتیبانی روش‌شناختی علمی را برای تشخیص نهایی کاربر در مورد مناسب بودن محصول برای او فراهم کنند. بنابراین، در این مقاله به طور سیستماتیک برخی از مفاهیم اولیه پودر لاستیک را از جنبه های اساسی ترین ترکیب مواد اولیه، ویژگی ها و هدف استفاده از پودر لاستیک به صورت رایگان رایج می کنیم تا همکاران بتوانند خودشان قضاوت کنند که چه چیزی خوب است و چه چیزی خوب است. معیوب

اول، یک مفهوم اساسی برای درک چگونگی تولید پودر پلیمر قابل پخش واقعی. (پودر لاتکس قابل پخش مجدد یک پودر پلیمری با خواص قابل پخش مجدد است که از امولسیون رزین مصنوعی با افزودن مواد دیگر اصلاح شده و با اسپری خشک می شود. هنگامی که از آب به عنوان محیط پراکندگی استفاده می شود، می تواند یک امولسیون تشکیل دهد و پودر پلیمری قابل پخش مجدد دارد. قابل پخش مجدد پودر لاتکس باید پودر قابل پخش مجدد باشد. رزین، مواد افزودنی، کلوئید محافظ، عامل ضد چسبندگی. 1. رزین پلیمری در قسمت هسته ذرات پودر لاتکس قرار دارد و همچنین جزء اصلی پودر لاتکس قابل پخش مجدد است، مانند رزین پلی وینیل استات/وینیل و غیره کیفیت امولسیون پلی وینیل استات تولید شده توسط تولید کنندگان مختلف و فرآیندهای مختلف به طور مستقیم بر کیفیت پودر لاستیک تولید شده تأثیر خواهد گذاشت. به منظور اطمینان از ثبات کیفیت محصول، کارخانه های بزرگ معمولی معمولاً از مارک پلی وینیل استات برای تولید پودر پلیمری قابل پخش مجدد استفاده می کنند. در اینجا می توانیم یک مثال عملی بیاوریم. در سال 2015، یک مارک داخلی شناخته شده پودر لاستیک داخلی، به دلایل مدیریتی، امولسیون ارزان پلی وینیل استات را جایگزین پودر پلیمری قابل پخش مجدد کرد. در نتیجه، نوسانات کیفیت در مقیاس بزرگ ایجاد شد. صدمات جبران ناپذیری به بار آورد. حتی برخی از بازرگانان بی‌وجدان اینجا به جای گردگیری از لاتکس سفید و امثال آن استفاده می‌کنند.

2. افزودنی ها (داخلی) با رزین برای اصلاح رزین کار می کنند، به عنوان مثال، یک نرم کننده که دمای تشکیل فیلم رزین را کاهش می دهد (معمولا رزین های وینیل استات/ اتیلن کوپلیمر نیازی به افزودن نرم کننده ندارند)، هر پودر لاتکسی دارای مواد افزودنی نیست. پودر لاتکس قابل پخش مجدد بسیاری از تولید کنندگان کوچک فقط دارای شاخص دمای تشکیل فیلم است و نمی توان آن را دمای انتقال شیشه ای نامید که این نیز پارامتر مهمی از کیفیت خود پودر لاستیک است.

3. کلوئید محافظ لایه ای از مواد آبدوست که روی سطح ذرات پودر لاتکس قابل پخش مجدد پیچیده شده است و بدنه محافظ اکثر پودرهای لاتکس قابل پخش مجدد پلی وینیل الکل است. پلی وینیل الکل در اینجا برای شرکت در فرآیند خشک کردن اسپری با هم است، نه صرفا مخلوط کردن. در اینجا یکی دیگر از مشکلات رایج در بازار وجود دارد. بسیاری از کارگاه های کوچک که ادعا می کنند پودر لاستیک تولید می کنند، فقط یک فرآیند اختلاط فیزیکی را انجام می دهند. فرآیند، این محصول را نمی توان به شدت یک پودر پلیمری قابل پخش نامید.

4. مواد افزودنی (خارجی) مواد اضافه شده برای گسترش بیشتر عملکرد پودرهای لاتکس قابل پخش مجدد، مانند افزودن فوق روان کننده به برخی از پودرهای لاتکس سیال. مانند افزودنی های داخلی، از هر نوع پودر پلیمری قابل پخش مجدد استفاده نمی شود. پودرهای لاتکس همگی حاوی این افزودنی هستند.

5. پرکننده معدنی خوب که عمدتاً برای جلوگیری از تجمع پودر لاتکس در طول ذخیره سازی و حمل و نقل و برای تسهیل جریان پودر لاتکس (ریخته شده از کیسه های کاغذی یا تانکرها) استفاده می شود. این پرکننده همچنین بخشی است که به شدت بر هزینه تولید واقعی و کارایی پودر پلیمری پراکنده تأثیر می گذارد. بسیاری از پودرهای لاستیکی با قیمت پایین در بازار، نسبت پرکننده را افزایش می دهند تا هزینه ها را کاهش دهند. به عبارت ساده، این نشانگر محتوای خاکستر است که معمولاً به آن اشاره می شود. پرکننده های مختلف اضافه شده توسط سازندگان مختلف نیز بر اثر اختلاط پودر لاستیک و سیمان تأثیر می گذارد. زیرا اتصال چسب های معدنی به مواد از طریق اصل جاسازی مکانیکی حاصل می شود.