Plamuurpoeder bestaat hoofdzakelijk uit filmvormende stoffen (hechtmiddelen), vulstoffen, watervasthoudende middelen, verdikkingsmiddelen, antischuimmiddelen, etc. Veelvoorkomende organische chemische grondstoffen in plamuurpoeder zijn voornamelijk: cellulose, voorgegelatiniseerd zetmeel, zetmeelether, polyvinylalcohol, dispergeerbaar latexpoeder, etc. Hieronder analyseert Polycat de prestaties en het gebruik van verschillende chemische grondstoffen voor u één voor één.
Vezel:
Vezel (VS: Fiber; Engels: Fiber) verwijst naar een substantie die bestaat uit doorlopende of onderbroken filamenten. Bijvoorbeeld plantaardige vezels, dierenhaar, zijdevezels, synthetische vezels, enz.
Cellulose:
Cellulose is een macromoleculaire polysacharide bestaande uit glucose en is de belangrijkste structurele component van plantencelwanden. Bij kamertemperatuur is cellulose noch oplosbaar in water, noch in gangbare organische oplosmiddelen. Het cellulosegehalte van katoen is bijna 100%, waardoor het de zuiverste natuurlijke bron van cellulose is. In hout bestaat het doorgaans voor 40-50% uit cellulose, met 10-30% hemicellulose en 20-30% lignine.
Het verschil tussen cellulose (rechts) en zetmeel (links):
Over het algemeen zijn zowel zetmeel als cellulose macromoleculaire polysachariden, en de molecuulformule kan worden uitgedrukt als (C6H10O5)n. Het molecuulgewicht van cellulose is hoger dan dat van zetmeel, en cellulose kan worden afgebroken tot zetmeel. Cellulose bestaat uit D-glucose en β-1,4-glycoside. Macromoleculaire polysachariden bestaan uit bindingen, terwijl zetmeel wordt gevormd door α-1,4-glycosidebindingen. Cellulose is over het algemeen niet vertakt, maar zetmeel is vertakt met 1,6-glycosidebindingen. Cellulose is slecht oplosbaar in water, terwijl zetmeel wel oplosbaar is in heet water. Cellulose is ongevoelig voor amylase en verkleurt niet blauw bij blootstelling aan jodium.
Cellulose-ether:
De Engelse naam vancellulose-etherCellulose-ether is een polymeerverbinding met een etherstructuur, gemaakt van cellulose. Het is het product van de chemische reactie van cellulose (plantaardig) met een veretheringsmiddel. Volgens de chemische structuurclassificatie van de substituent na verethering, kan het worden onderverdeeld in anionische, kationische en niet-ionische ethers. Afhankelijk van het gebruikte veretheringsmiddel zijn er methylcellulose, hydroxyethylmethylcellulose, carboxymethylcellulose, ethylcellulose, benzylcellulose, hydroxyethylcellulose, hydroxypropylmethylcellulose, cyanoethylcellulose, benzylcyanoethylcellulose, carboxymethylhydroxyethylcellulose en fenylcellulose, enz. In de bouwsector wordt cellulose-ether ook wel cellulose genoemd, wat een onregelmatige naam is, maar correct heet het cellulose (of ether).
Verdikkingsmechanisme van cellulose-etherverdikkingsmiddel:
Cellulose-etherverdikkers zijn niet-ionische verdikkers die voornamelijk verdikken door hydratatie en verstrengeling tussen moleculen.
De polymeerketen van cellulose-ether vormt gemakkelijk een waterstofbrug met water in water, en de waterstofbrug zorgt voor een hoge hydratatie en intermoleculaire verstrengeling.
Wanneer decellulose-etheraan de latexverf wordt een verdikkingsmiddel toegevoegd, dat een grote hoeveelheid water absorbeert, waardoor het eigen volume sterk uitzet en de vrije ruimte voor pigmenten, vulstoffen en latexdeeltjes afneemt;
Tegelijkertijd zijn de moleculaire ketens van cellulose-ether met elkaar verweven, waardoor een driedimensionale netwerkstructuur ontstaat. De pigmenten, vulstoffen en latexdeeltjes zitten in het midden van het gaas en kunnen niet vrij stromen.
Dankzij deze twee effecten is de viscositeit van het systeem verbeterd! We hebben het gewenste verdikkingseffect bereikt!
Plaatsingstijd: 28-04-2024