Η σκόνη στόκου αποτελείται κυρίως από ουσίες που σχηματίζουν φιλμ (συγκολλητικά υλικά), πληρωτικά, παράγοντες συγκράτησης νερού, πυκνωτικά, αντιαφριστικά κ.λπ. Οι κοινές οργανικές χημικές πρώτες ύλες στη σκόνη στόκου περιλαμβάνουν κυρίως: κυτταρίνη, προζελατινοποιημένο άμυλο, αιθέρας αμύλου, πολυβινυλική αλκοόλη, διασπειρόμενη σκόνη λάτεξ και άλλα υλικά. κατά ένα.
Ινα:
Η ίνα (Η.Π.Α.: Fiber, Αγγλικά: Fiber) αναφέρεται σε μια ουσία που αποτελείται από συνεχή ή ασυνεχή νήματα. Όπως φυτικές ίνες, τρίχες ζώων, ίνες μεταξιού, συνθετικές ίνες κ.λπ.
Κυτταρίνη:
Η κυτταρίνη είναι ένας μακρομοριακός πολυσακχαρίτης που αποτελείται από γλυκόζη και είναι το κύριο δομικό συστατικό των φυτικών κυτταρικών τοιχωμάτων. Σε θερμοκρασία δωματίου, η κυτταρίνη δεν είναι ούτε διαλυτή στο νερό ούτε σε κοινούς οργανικούς διαλύτες. Η περιεκτικότητα του βαμβακιού σε κυτταρίνη είναι κοντά στο 100%, καθιστώντας το την πιο αγνή φυσική πηγή κυτταρίνης. Γενικά στο ξύλο, η κυτταρίνη αντιπροσωπεύει το 40-50%, και υπάρχει 10-30% ημικυτταρίνη και 20-30% λιγνίνη.
Η διαφορά μεταξύ κυτταρίνης (δεξιά) και αμύλου (αριστερά):
Σε γενικές γραμμές, τόσο το άμυλο όσο και η κυτταρίνη είναι μακρομοριακοί πολυσακχαρίτες και ο μοριακός τύπος μπορεί να εκφραστεί ως (C6H10O5) n. Το μοριακό βάρος της κυτταρίνης είναι μεγαλύτερο από αυτό του αμύλου και η κυτταρίνη μπορεί να αποσυντεθεί για να παραχθεί άμυλο. Η κυτταρίνη είναι D-γλυκόζη και β-1,4 γλυκοζίτη Μακρομοριακούς πολυσακχαρίτες που αποτελούνται από δεσμούς, ενώ το άμυλο σχηματίζεται από α-1,4 γλυκοσιδικούς δεσμούς. Η κυτταρίνη γενικά δεν είναι διακλαδισμένη, αλλά το άμυλο διακλαδίζεται με 1,6 γλυκοσιδικούς δεσμούς. Η κυτταρίνη είναι ελάχιστα διαλυτή στο νερό, ενώ το άμυλο είναι διαλυτό στο ζεστό νερό. Η κυτταρίνη δεν είναι ευαίσθητη στην αμυλάση και δεν γίνεται μπλε όταν εκτίθεται στο ιώδιο.
Αιθέρας κυτταρίνης:
Το αγγλικό όνομα τουαιθέρας κυτταρίνηςείναι ο αιθέρας κυτταρίνης, ο οποίος είναι μια πολυμερής ένωση με αιθερική δομή κατασκευασμένη από κυτταρίνη. Είναι το προϊόν της χημικής αντίδρασης της κυτταρίνης (φυτών) με παράγοντα αιθεροποίησης. Σύμφωνα με την ταξινόμηση της χημικής δομής του υποκαταστάτη μετά την αιθεροποίηση, μπορεί να χωριστεί σε ανιονικούς, κατιονικούς και μη ιονικούς αιθέρες. Ανάλογα με τον παράγοντα αιθεροποίησης που χρησιμοποιείται, υπάρχουν η μεθυλοκυτταρίνη, η υδροξυαιθυλο μεθυλοκυτταρίνη, η καρβοξυμεθυλοκυτταρίνη, η αιθυλοκυτταρίνη, η βενζυλοκυτταρίνη, η υδροξυαιθυλοκυτταρίνη, η υδροξυπροπυλο μεθυλοκυτταρίνη, η κυανοαιθυλο κυτταρίνη, η βενζυλ υδροκυτταρίνη και η κυανοαιθυλενοκυτταρίνη. κυτταρίνη κτλ. Στην οικοδομική βιομηχανία, ο αιθέρας κυτταρίνης λέγεται και κυτταρίνη, που είναι ακανόνιστο όνομα και σωστά ονομάζεται κυτταρίνη (ή αιθέρας).
Μηχανισμός Πύκνωσης Πυκνωτικού Αιθέρα Κυτταρίνης:
Τα παχυντικά αιθέρα κυτταρίνης είναι μη ιονικά πυκνωτικά που πυκνώνουν κυρίως με ενυδάτωση και εμπλοκή μεταξύ των μορίων.
Η πολυμερής αλυσίδα του αιθέρα κυτταρίνης σχηματίζεται εύκολα δεσμός υδρογόνου με νερό στο νερό και ο δεσμός υδρογόνου την κάνει να έχει υψηλή ενυδάτωση και διαμοριακή εμπλοκή.
Όταν τοαιθέρας κυτταρίνηςπροστίθεται παχυντικό στη βαφή λατέξ, απορροφά μεγάλη ποσότητα νερού, με αποτέλεσμα ο δικός του όγκος να διαστέλλεται πολύ, μειώνοντας τον ελεύθερο χώρο για χρωστικές ουσίες, πληρωτικά και σωματίδια λατέξ.
Ταυτόχρονα, οι μοριακές αλυσίδες αιθέρα κυτταρίνης συμπλέκονται για να σχηματίσουν μια τρισδιάστατη δομή δικτύου και οι χρωστικές, τα πληρωτικά και τα σωματίδια λατέξ περιβάλλονται στη μέση του πλέγματος και δεν μπορούν να ρέουν ελεύθερα.
Κάτω από αυτά τα δύο αποτελέσματα, το ιξώδες του συστήματος βελτιώνεται! Πετύχαμε το παχυντικό αποτέλεσμα που χρειαζόμασταν!
Ώρα δημοσίευσης: Απρ-28-2024